Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Dici enim nihil potest verius. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Non semper, inquam; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nam de isto magna dissensio est. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Videsne quam sit magna dissensio? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam de isto magna dissensio est. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed quae tandem ista ratio est? Omnis enim est natura diligens sui. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Hoc tu nunc in illo probas. Ea possunt paria non esse. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Is es profecto tu. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Proclivi currit oratio. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Sed haec nihil sane ad rem; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Duo Reges: constructio interrete. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quare attende, quaeso. Odium autem et invidiam facile vitabis. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Verum hoc idem saepe faciamus. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Sed haec nihil sane ad rem;

Haec dicuntur inconstantissime. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Non potes, nisi retexueris illa. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus

vacuitatem doloris. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.