Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Is es profecto tu. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Duo Reges: constructio interrete. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Efficiens dici potest.

Que Manilium, ab iisque M. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Quod cum dixissent, ille contra. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Nam, ut

paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Praeteritis, inquit, gaudeo. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Quid nunc honeste dicit? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Idemne, quod iucunde? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Eam stabilem appellas. Sed quod proximum fuit non vidit. Quos quidem tibi studiose et diligenter

tractandos magnopere censeo. Que Manilium, ab iisque M. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.