Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Hoc non est positum in nostra actione. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Iam contemni non poteris.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae

similitudo in genere etiam humano apparet. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sin aliud quid voles, postea. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Tu quidem reddes; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Duo Reges: constructio interrete. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Verum hoc idem saepe faciamus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; At certe gravius. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Tria genera bonorum; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Bonum liberi: misera orbitas.