Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Stoicos roga. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Cur iustitia laudatur?

Quid de Pythagora? An tu me de L. Videsne, ut haec concinant? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Bork Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Beatus autem esse in maximarum rerum

timore nemo potest. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Odium autem et invidiam facile vitabis.

Illi enim inter se dissentiunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Si longus, levis. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Rationis enim perfectio est virtus; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Duo Reges: constructio interrete.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Inde sermone

vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Haec dicuntur inconstantissime. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?