Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Nulla erit controversia. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita prorsus, inquam; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Duo Reges: constructio interrete. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Sin tantum modo

ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Non est igitur summum malum dolor. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quare attende, quaeso. Quae contraria sunt his, malane? An tu me de L. Pugnant Stoici cum Peripateticis.

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae

nostrae profuit, non odit? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nos cum te, M. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Si longus, levis dictata sunt. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Perge porro;

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.