Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quod iam a me expectare noli. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Duo Reges: constructio interrete. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Haec dicuntur inconstantissime. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse

defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Bork Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Bork Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si enim ad populum me vocas, eum. Videsne quam sit magna dissensio?

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Erat enim Polemonis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Immo videri fortasse. Quis Aristidem non mortuum diligit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed

etiam se tuetur; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Pollicetur certe. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Sed plane dicit quod intellegit. Ubi ut eam caperet aut quando?