Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Erit enim mecum, si tecum erit. Pauca mutat vel plura sane; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cyrenaici quidem non recusant; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Duo Reges: constructio interrete. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Quonam, inquit, modo? Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Oratio me istius philosophi non offendit; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et

caducum sit? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Rationis enim perfectio est virtus; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Scrupulum, inquam, abeunti; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum

scientia; In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.