Utilitatis causa amicitia est quaesita. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Ubi ut eam caperet aut quando?

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Quid est enim aliud esse versutum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Ita prorsus, inquam;

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Ita graviter et severe voluptatem

secrevit a bono. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. At coluit ipse amicitias.

Ea possunt paria non esse. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quo igitur, inquit, modo? Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quod quidem iam fit etiam in Academia. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Duo Reges: constructio interrete. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quid, de quo nulla dissensio est? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Si enim ad populum me vocas, eum. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. An eiusdem modi? Sin aliud quid voles, postea. Polemoni

et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.