Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Vide, quaeso, rectumne sit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quod cum dixissent, ille contra. Stoici autem, quod finem

bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Duo Reges: constructio interrete. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Hoc tu nunc in illo probas. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Sed quae tandem ista ratio est? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quamquam id

quidem, infinitum est in hac urbe; Ad eos igitur converte te, quaeso. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;