Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Tuum credibile? Quis hoc dicit? Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quis Aristidem non mortuum diligit? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quaerimus enim finem bonorum.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nihil enim hoc differt. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Contineo me ab exemplis. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quae sequuntur igitur? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Cur haec eadem Democritus? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui

deceat frugaliter. Erat enim res aperta.

Ut id aliis narrare gestiant? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Laboro autem non sine causa; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Summus dolor plures dies manere non potest? Duo Reges: constructio interrete. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quid, de quo nulla dissensio est? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quam illa ardentis

amores excitaret sui! Cur tandem? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Et quod est munus, quod opus sapientiae? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Mihi enim satis est, ipsis non satis.