Quis istum dolorem timet? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Confecta res esset. Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Efficiens dici potest. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Sed ad illum redeo. Si quicquam extra virtutem

habeatur in bonis.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Recte, inquit, intellegis. Qui est in parvis malis. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Audeo dicere, inquit. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Illi enim inter se dissentiunt. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Recte, inquit, intellegis.

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Beatus sibi videtur esse moriens. Quid censes in Latino fore?

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. An hoc usque quaque, aliter in

vita? Certe non potest. Bork Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.