Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Si enim ad populum me vocas, eum.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Certe non potest. Laboro autem non sine causa; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. At hoc in eo M. Et nemo nimium beatus est; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ut id aliis narrare gestiant? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Si id dicis, vicimus. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Potius

inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Erit enim mecum, si tecum erit. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. ALIO MODO. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem, inquit, vehementer errat; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Sed ad haec, nisi

molestum est, habeo quae velim. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Cur haec eadem Democritus? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed residamus, inquit, si placet.