Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Tum mihi Piso: Quid ergo? Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Si longus, levis dictata sunt. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Is es profecto tu. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Bork Duo Reges: constructio interrete. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cave putes quicquam esse verius. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam

deesse sapienti. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid, de quo nulla dissensio est? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quid censes in Latino fore? Summus dolor plures dies manere non potest? Sin aliud quid voles, postea. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quis istum dolorem timet? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Cur post Tarentum ad Archytam? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Quid enim? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete,

praetore Darei, in crucem actus est. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. At certe gravius. Optime, inquam. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;

Sed ego in hoc resisto; Verum esto; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? An tu me de L. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.