Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tubulo putas dicere? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et quidem, inquit, vehementer errat; An eiusdem modi? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Ego vero isti, inquam, permitto. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Diodorus, eius

auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Duo Reges: constructio interrete. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sedulo, inquam, faciam. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.