Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Videsne quam sit magna dissensio? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Nam quid possumus facere melius? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Dat enim intervalla et relaxat.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Istic sum, inquit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale

sit. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Bork Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Esse enim, nisi eris, non potes.