Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Non igitur bene. Si longus, levis.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Immo alio genere; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec dicuntur inconstantissime. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed fortuna fortis; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Certe non potest.

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Duo Reges: constructio interrete. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Laboro autem non sine causa; Ex rebus enim

timiditas, non ex vocabulis nascitur. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quare attende, quaeso. Quippe: habes enim a rhetoribus; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

De illis, cum volemus. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quonam, inquit, modo? Hoc non est positum in nostra actione. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?