Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae contraria sunt his, malane? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Recte, inquit, intellegis.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Suo genere perveniant ad extremum; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Eam stabilem appellas. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Si quae forte-possumus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Sed plane dicit quod intellegit. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Cur post Tarentum ad Archytam? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Ita nemo beato beatior. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Itaque

eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Itaque his sapiens semper vacabit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Duo Reges: constructio interrete. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Bork Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Ea possunt paria non esse. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Minime vero istorum quidem, inquit.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? De hominibus dici non necesse est. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Equidem e Cn. At enim,

qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.