Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Non risu potius quam oratione eiciendum? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Equidem e Cn.

Cur post Tarentum ad Archytam? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Bork An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sed ille, ut dixi, vitiose. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Num quid tale Democritus? Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Istic sum, inquit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re

concinebat, verbis discrepare? Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Sint modo partes vitae beatae.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid nunc honeste dicit?

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quid censes in Latino fore? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Nihil illinc huc pervenit. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Me igitur ipsum ames

oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Memini me adesse P. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.