Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nos commodius agimus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Quae ista amicitia est?

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Et quidem, inquit, vehementer errat; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sedulo, inquam, faciam. Sumenda potius quam expetenda.

Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Itaque contra est, ac dicitis; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Utram tandem linguam nescio? Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum

voluptate legimus?

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Eaedem res maneant alio modo.

Audeo dicere, inquit. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nam quid possumus facere melius? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed quot homines, tot sententiae; Nos commodius agimus. Tum mihi Piso: Quid ergo? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nihil sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Graccho, eius fere, aequalí? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Age, inquies, ista parva sunt. Duo Reges: constructio interrete. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nullus est

igitur cuiusquam dies natalis. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.