Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Bork Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Duo Reges: constructio interrete. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Inquit, dasne adolescenti veniam? Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Omnia peccata paria dicitis. Pauca mutat vel plura sane; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Tria genera bonorum; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sed quot homines, tot sententiae; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret

voluptatibus. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Deinde dolorem quem maximum?

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ut id aliis narrare gestiant? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quorum altera prosunt, nocent altera. Hoc simile tandem est? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Minime vero istorum quidem, inquit. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.

Quae cum dixisset, finem ille. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo

ad extremum. Sed haec nihil sane ad rem; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Si longus, levis dictata sunt.