Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bork Cur id non ita fit? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quare conare, quaeso. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Respondeat totidem verbis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Bork Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Hoc non est positum in nostra actione. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid

est? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quorum altera prosunt, nocent altera. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sed quid sentiat, non videtis. Eadem nunc mea adversum te

oratio est. Summae mihi videtur inscitiae.