An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Non igitur bene. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; At enim hic etiam dolore. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Hoc est non

modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Duo Reges: constructio interrete. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Primum quid tu dicis breve? Qui est in parvis malis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Nemo igitur esse beatus potest. Scisse enim te quis coarguere possit?

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Confecta res esset. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Laboro autem non sine causa; Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Bork

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Tu quidem reddes; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non

repugnet ipsum sibi.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.