Hoc tu nunc in illo probas. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae sequuntur igitur? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Sin aliud quid voles, postea. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? At enim sequor utilitatem. Duo Reges: constructio interrete. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Haec dicuntur inconstantissime. Non semper, inquam;

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Idemque

diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Inquit, dasne adolescenti veniam? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Proclivi currit oratio. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Deinde qui fit, ut ego

nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?