Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Cur id non ita fit? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Hic ambiguo ludimur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Nec vero alia sunt quaerenda

contra Carneadeam illam sententiam. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed plane dicit quod intellegit.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Cur id non ita fit? Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Facillimum id quidem est, inquam. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ut

aliquid scire se gaudeant? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.