Tum mihi Piso: Quid ergo? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed ad bona praeterita redeamus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sumenda potius quam expetenda. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Duo Reges: constructio interrete. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sedulo, inquam, faciam.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. At certe gravius. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis

est doloris omnis amotio. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quis istud possit, inquit, negare? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Verum hoc idem saepe faciamus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Neque enim disputari sine

reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.