Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Efficiens dici potest. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quae contraria sunt his, malane?

Bork Quis istud possit, inquit, negare? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Praeclare hoc quidem. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Summus dolor plures dies manere non potest? Respondent extrema

primis, media utrisque, omnia omnibus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Poterat autem inpune;

In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Neutrum vero, inquit ille. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Si longus, levis dictata sunt. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae duo sunt, unum facit. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Duo Reges: constructio interrete. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quo modo? Quae si potest singula consolando

levare, universa quo modo sustinebit? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Avaritiamne minuis? Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;