Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Facete M. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Idemne, quod iucunde? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Age sane, inquam. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Sed residamus, inquit, si placet. Nemo igitur esse beatus potest. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Sic igitur in homine perfectio

ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quare ad ea primum, si videtur; Bork

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Memini vero, inquam;

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quibus ego vehementer assentior. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Sed quid sentiat, non videtis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Audeo dicere, inquit. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ea possunt paria non esse. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ergo illi intellegunt quid Epicurus

dicat, ego non intellego? Confecta res esset. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?