Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ita credo. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. At multis malis affectus.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sedulo, inquam, faciam. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; De ingenio eius in his

disputationibus, non de moribus quaeritur. Itaque his sapiens semper vacabit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Bork Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Quorum altera prosunt, nocent altera. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Bork Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Bork Duo Reges: constructio interrete. Quae sequuntur igitur? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Magna laus.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Laboro autem non sine causa; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.