Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tum mihi Piso: Quid ergo? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Primum quid tu dicis breve? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Bork Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Est, ut dicis, inquit;

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Confecta res esset. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum liberi: misera orbitas. Venit ad extremum; Non enim, si omnia non

sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Duo Reges: constructio interrete. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Non laboro, inquit, de nomine.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Videsne quam sit magna dissensio?

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Certe non potest. Ubi ut eam

caperet aut quando? Quod cum dixissent, ille contra. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.