Quonam modo? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quid, de quo nulla dissensio est?

Summus dolor plures dies manere non potest? Itaque ab his ordiamur. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Igitur ne dolorem quidem. Easdemne res? Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Non semper, inquam; Pugnant Stoici cum Peripateticis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ecce aliud simile dissimile.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Magna laus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Duo Reges: constructio interrete. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Non est igitur voluptas bonum. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata

per se ipsa rerum scientia;

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Immo videri fortasse. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Hoc est non dividere, sed frangere. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Bork Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Dici enim nihil potest verius. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quis istud possit, inquit, negare? Non autem hoc:

igitur ne illud quidem.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ut pulsi recurrant? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.