Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nihil enim hoc differt.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Venit ad extremum; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ut placet,

inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo Reges: constructio interrete. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Non igitur bene. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Bork Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid, quod res alia tota est?

Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quid censes in Latino fore? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Sed ego in hoc resisto; Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quam illa

ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.