Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ut aliquid scire se gaudeant? Quae contraria sunt his, malane? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Illi enim inter se dissentiunt. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Si enim ad populum me vocas, eum. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Hoc non est positum in nostra actione.

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Summae mihi videtur inscitiae. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Nam quibus rebus efficiuntur

voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ut pulsi recurrant? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sed nimis multa. Sed fortuna fortis; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Non est igitur voluptas bonum.

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Eaedem res maneant alio modo. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim

existimo-ad corpus refers? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Summus dolor plures dies manere non potest? Peccata paria. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.