Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid de Pythagora? An eiusdem modi? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Duo Reges: constructio interrete.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Nemo igitur esse beatus potest. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nam de summo mox, ut dixi,

videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Istic sum, inquit. Minime vero istorum quidem, inquit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sed fac ista esse non inportuna; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Confecta res esset. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quid est enim aliud esse versutum? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Facete M. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Illi enim inter se dissentiunt. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Si longus, levis dictata sunt. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; At quanta conantur! Mundum

hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Recte, inquit, intellegis. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Et quod est munus, quod opus sapientiae?