Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quod iam a me expectare noli. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Laboro autem non sine causa; De quibus cupio scire quid sentias.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? An tu me de L. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in

mediocribus amicitiis praesidii. Duo Reges: constructio interrete. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Cave putes quicquam esse verius. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quippe: habes enim a rhetoribus; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Sed ad bona praeterita redeamus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quid, de quo nulla dissensio est? De quibus cupio scire quid sentias. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.