Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. At certe gravius. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Bork Bork Duo Reges: constructio interrete.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Bonum patria: miserum exilium. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Sed ad bona praeterita redeamus. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Urgent tamen et nihil remittunt. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates

haberent? Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ecce aliud simile dissimile. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quae ista amicitia est?

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Bonum patria: miserum exilium. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Verum hoc idem saepe faciamus. Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima

novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ratio quidem vestra sic cogit. Itaque his sapiens semper vacabit. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Tuum credibile? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Simus igitur contenti his. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Stoicos roga.